Welkom op de website van de OBA senioren









Veertig fitte OBA Senioren in Molenwijk

Daar waren ze weer, de mij zo vertrouwde ex-medewerkers van de Openbare Leeszaal en Bibliotheek Amsterdam, nu bekend als OBA. Alsof ze niet al jaren uit de bibliotheek waren! De oudste is pas 88, de jongste, die net komt kijken 65. Al voor de aanvangstijd, drie uur, schuifelden, wipten of liepen ze ongeduldig het prachtig vernieuwde filiaal, pardon: vestiging Molenwijk binnen.

Op het programma stond, naast het welkom door Candy Duinker, het optreden van de OBA-nd en de traditionele hoe staat het met de OBA  door directeur Martin Berendse, ook het voorlezen van een column door Sonja van der Meer, plus een verrassing.

Die verrassing was een verhaal door voormalig stadsecoloog Remco Daalder, maar ja, die is herstellende van een heupoperatie, dus die was er niet. Nog meer verrassingen: Candy zelf is niet bij machte (zware hoestbuien) om aanwezig te zijn, en ook een welkom door de teamleider van Molenwijk is door ziekte niet mogelijk. Nog een onaangename verrassing: Helen Geertman, met wie we alle afspraken hebben gemaakt, samen met Najat Rihm, is ‘s nachts niet helemaal goed geworden. Maar toch: er is koffie, thee, er is water, fris, wijn en bier bij binnenkomst en later staan er heerlijke hapjes klaar.

De OBA-nd (Lex Meijer, Hans Noordermeer en ikzelf) begint uit het niets in de hitte met het verkoelende Ritme van de regen en geeft na Dans nog eenmaal met mij het woord aan Martin. Die schetst ons een mooie toekomst, zoals directeuren dat al jaren kunnen. Maar hij laat ons ook nadenken over drie medewerkers die het afgelopen jaar zijn overleden: Astrid Laarman, Gert Elders en Ben Gratz.

Tijdens zo’n toespraak word ik door tegenstrijdige gevoelens overvallen: om me heen zie ik de mensen met wie ik vroeger zoveel zaken van de OBA/OLB heb aangepakt en ik wil dat onmiddellijk weer gaan doen. Maar gelukkig denk ik ook: héérlijk, daar hoef ik me niet meer druk om te maken! En er zijn vast wel net zulke goede medewerkers om de huidige problemen aan te pakken, op te lossen.

Daarna zingt de OBA-nd min of meer opgewekt door: Ik heb genoeg van jou (niet persoonlijk bedoeld), World without love, Daydream, en het duet van Hans en Leo Girl from the North Country, Leonard Cohens aangrijpende Dance me to the end of love en we sluiten af met de volstrekte onzin van het Cocktail Trio: Kangoeroe-eiland. Sommigen overwinnen hun plaatsvervangende schaamte en zingen mee.

Dan de helaas grotendeels onverstaanbare column van Sonja. Foutje van de organisatie, want er was wel degelijk een geluidsinstallatie aanwezig. Maar de column komt op de website (hier onder de foto-impressie)! Hij is er goed genoeg voor, met verwijzingen naar grensoverschrijdend gedrag, vroeger. Geen beschuldigingen maar verwijzingen!

En dan is het tijd om de banden van lang, minder lang en kort geleden aan te halen, het traditionele hoogtepunt van elke OBA Senioren Reünie.

Het blijft fijn om te zien hoe iedereen met in elkaar in gesprek gaat, want gek genoeg kent lang niet iedereen elkaar. Veel mensen kwamen ‘vroeger’ niet vaak van hun werkplek af. En anderen, uit hoofde van hun functie, juist weer wel: wat was de Boekbespreking toch een geweldig bindend element, en de voorbereiding daarop! Kijk maar eens naar de foto’s van De Laatste Boekbespreking uit 1991 op onze website. Dat soort foto’s, van werksituaties, daar zijn we naar op zoek. Stuur ze ons op!

Om 18.00 is alles wel zo’n beetje op, staan de eerste belbussen voor de deur en nemen we afscheid van elkaar: “Je komt volgend jaar toch ook weer?”

Ik kan maar één conclusie trekken: op naar de volgende OBA Senioren Reünie, in het ook al vernieuwde Diemen, voorjaar 2024.

Leo Willemse, 8 juli 2023


Hieronder een foto-impressie van de reünie van zaterdag 8 juli 2023


Hieronder de column zoals uitgesproken door Sonja van der Meer tijdens de reünie

Lieve bibliotheek-senioren, lieve mede-ouden van dagen,

Ik heb de eer, in mijn nadagen, jullie iets voor te mogen lezen. Om het mijzelf makkelijk te maken, plukte ik hier en daar enkele woorden uit wat mooie liedjes. Liever stond ik hier natuurlijk niet, en wou maar dat ik wat anders was, bijv. een bloemetjes gordijn. Maar mijn spiegelbeeld vertelt iets anders. Is het waar, ben ik 72, en hoe moet dat dan met mij?

Heel ver vooruit te kijken valt er niet meer, dus dan maar een terugblik op enkele facetten van het mooie vak dat ik bijna 40 jaar mocht beoefenen en dat in essentie ook nooit veranderd is: de medemensch voorzien van geestverruimende middelen.

En dat alles bij de OB in onze mooie stad Amsterdam, onze Oude Wolf, waar menigeen z’n hart bevrijdt door schaamteloos te vloeken. Vloeken, in gedachten, dat deed ik ook weleens, vanwege, zoals we het nu noemen, grensoverschrijdend gedrag waar sommigen van ons mee geconfronteerd werden, gepaard gaande met intimidatie, dwang, ziek makend machtsmisbruik en derving van broodnodige inkomsten.

Het is al lang verleden tijd, maar het gevolg was wel dat je geen zin had om op te staan, om met je grote blote voeten naar je leidinggevende te gaan, die niet te stuiten was in het vertellen van wie hier de leidinggevende was. Maar ja, die grote voeten brachten je ook naar je klanten, onder wie zoveel kinderen die op je rekenden, dus dan was je toch al weer onderweg.

Grensoverschrijdend gedrag, het komt ons nu zo hopeloos ouderwets voor. Althans dat hoop ik.

Terugdenkend vroeg ik me af of ook die bijzondere cursussen en testen waaraan m.n. de medewerkers front-office deel moesten nemen, nog in dezelfde vorm worden aangeboden, die als doel hadden de medewerker mee te nemen in de vaart van het Beleid. Of zouden die cursussen ook zijn achterhaald? Ik herinner mij een cursusleidster die met een grote gevulde boodschappentas aan kwam zetten. Daar kwamen heel veel feesthoedjes uit, bijv. een geel hoedje voor wie alles van de zonnige kant bekeek, en een zwart hoedje voor degene die overal beren op de weg zag. Met de boodschap: ieder van ons past één hoedje, maar al die hoedjes bij elkaar vormen een prachtig team. Leerzaam, want zo had ik er nog nooit tegenaan gekeken. Leerzaam ook wat betreft het denken in een organisatie over de manier waarop het personeel geïnspireerd diende te worden.

De leukste test, tevens de laatste die ik mocht ondergaan, was de kubustest. Stel je voor: een doorzichtige kubus, bijeengehouden door gekleurde staafjes, met daarin een stokje met een rood bolletje erop. Alle gekheid op een stokje, zou je denken. Maar nee: afhankelijk van de plaats in die kubus werd er van alles duidelijk over jou. Er werden 3 dingen gemeten: 1 Attachement, 2 Exploratie en 3 het allergekste: dinges, eh, maturariteit, o nee, maturiteit, en dat dan in complexiteit, en daaraan verbonden zelfexpressiviteit en/of integrativiteit. Heb ie ‘m?

Nou ja, na afloop van de test legde een vriendelijke dame uit wat jouw plaats van het stokje in de kubus beduidde. Over de uitslag mocht niet met de collega’s gepraat worden. Jammer, want ik was benieuwd hoe het met ieders maturidinges was gesteld. Bij jullie kan ik dat ook niet zo goed inschatten. Bij de uitleg stond trouwens nadrukkelijk vermeld dat het ontwikkelen van ideeën niet hetzelfde is als aan die ideeën verdienen, om tot een goed resultaat te komen is de juiste verhouding van verschillende bijdragen vereist- waarvan elke bijdrage even belangrijk is. Hetgeen bij mij de gedachte deed opkomen dat het wenselijk zou zijn dan ook de salarissen gelijk te trekken, immers: iedereen werkt naar vermogen even hard. Maar zover moest ik nou ook weer niet doordenken, dat was niet de bedoeling van deze test. Als extraatje kreeg ik nog de boodschap mee dat ik over een helicopterview beschikte. Maar die wou ik niet, dan zie je niets meer van wat er speelt, of je zou een heel dure bril aan moeten schaffen.

Weer thuis vertelde ik dat ik behept was met maturiteit en een helicopterview. De reactie was: Goh! Maar wat eten we vanavond?

Och, er is zoveel, zoveel noemenswaardigs om het nog eens over te hebben. Juist nu wij op leeftijd zijn, en steeds maar nog bejaarder worden.

Maar ik hoor een stem: Hoe zal ik u ontvangen, met koffie of met thee? Maar een ander drankje kan natuurlijk ook, in deze mooie vestiging, waar ons aller Meltem Tamzok nog pas vorig jaar werd uitgeroepen tot Nationale Buurheld van het jaar, vanwege haar verbindende rol in de Molenwijk. Hier, in Noord, aan de Zonzij van het IJ.

Dank jullie wel dat jullie even naar mij hebt willen luisteren.


Kom naar de OBA Senioren Reünie in OBA Molenwijk 8 juli 2023!

Al honderd jaar zijn er bibliotheken in Amsterdam-Noord. De eerste opende haar deuren in 1923 aan het Meidoornplein. De laatste was Molenwijk in 1972 en die vestiging is zojuist helemaal vernieuwd en wordt heropend op 11 mei. Een betere plek voor deze OBA Senioren Reünie is er niet!
Namens de OBA en het OBA Senioren Bestuur nodigen we je dan ook van harte uit om op zaterdag 8 juli, vanaf 15.00 (inloop) tot 19.00 naar deze prachtige bibliotheek te komen.
Uiteraard is elkaar zien en spreken het allerbelangrijkste onderdeel, maar er is ook een programma met muziek, toespraken en het bekijken van de vernieuwde vestiging.

Programma
15.00 inloop met koffie/thee
15.30 welkom door Candy Duinker (OBA Senioren) waarna de OBA-band liedjes zingt die de mensen pakken
16.00 welkom door Meliha Koyluoglu, teamleider Noord en Martin Berendse, directeur OBA
16.20 verrassing
16.50 column Sonja van der Meer (OBA Senioren)
17.00 aangeklede borrel
19.00 einde
Aanmelden graag door een mail te sturen naar obasenioren@gmail.com
OBA Molenwijk is goed bereikbaar met het OV. Vanaf de twee metrostations in Noord gaan de bussen 35, 36, 37 en 38 naar halte Molenwijk Winkelcentrum
Tot 8 juli!


Hartelijke groet OBA Senioren Bestuur
Candy Duinker, Hans Jaspers, Chris Peeters, Leo Willemse, Sonja van der Meer, Hanneke Mandemaker



26 December 2022 – Een nieuwe column van Sonja van der Meer

Een eindejaarsverhaal

En het geschiedde zo rond 25 december 2022 dat enkele wezens zich rond een vuurtje verzameld hadden, om de toestand van de wereld te bespreken.  Initiatiefnemers voor deze gewichtige bijeenkomst waren Piet en Sint.

Lees meer…


Impressie van een mooie middag

Een verslag van de reünie van zaterdag 11 juni 2022, OBA Mercatorplein

door Sonja van der Meer

Na bijna twee en een half jaar was het tot onze vreugde weer mogelijk: een reünie van de OBA-senioren. Daar kwamen ze, in grote getale, in 45 Shades of Grey, en wat kleurtjes hier en daar.

‘Wat drijft die mensen toch’, zou je kunnen denken, ‘om het na hun pensionering niet gewoon te houden bij het zitten achter en verzorgen der geraniums?’

Er is een simpel antwoord: wie voor de OBA heeft gewerkt, blijft zich verbonden voelen. En hoe fijn is het dan de kans te krijgen ex-collega’s weer te zien, te spreken, naar elkaars verhalen te luisteren.

De ontvangst in MPL was hartelijk, er was alles aan gedaan om de senioren een mooie middag te bezorgen. Elise Overing heette ons welkom en vertelde iets over MPL, waarbij ze het belang van digitalisering in m.n. deze vestiging noemde.

Daarna liet Martin Berendse ons weten dat de bibliotheek tegenwoordig, mede veroorzaakt door de coronacrisis, officieel door de regering tot essentieel voor de burger is bevorderd. Dat wisten wij natuurlijk allang, dat de bibliotheek essentieel is,  maar de regering was toch mooi een tijdje in de war of de nagelstudio’s niet veel belangrijker waren.

En ook: de OBA valt tegenwoordig bij de gemeente niet meer onder cultuur, maar onder onderwijs.

Beide zaken kunnen ervoor zorgen dat het geldstroompje naar de bibliotheek beter gewaarborgd blijft. De bibliotheek die op de Zuidas zou verrijzen, is geschrapt om ruimte te bieden aan zo’n biblotheek in Zuid-Oost.

Vervolgens bleek Hans van Velzen een mooie quiz voor de senioren gemaakt te hebben. Natuurlijk zat ik te wachten op het moment dat onvermijdelijk Simon Vestdijk ter sprake zou komen. Voor mij verrassend: dat gebeurde bij de vraag: ‘Hoe heette de Joodse medewerkster die na de oorlog weer terugkwam?’

Het ging om Celine Polak, ontslagen door Annie Gebhard op last van de Duitsers, toen de OBA ervoor koos geen nobel bedrijf te willen zijn.

Celine kon onderduiken en keerde twee maanden na de oorlog terug. Er werd geen aandacht aan geschonken. Op haar personeelskaart stond alleen: Teruggekomen op 1 juli 1945 op een salaris van 210, 83 per maand.

Ze komt voor in de roman van Vestdijk: ‘De redding van Fré Bolderhey’ (1946). Ik las het na en vond het toch jammer, die vreemde aandacht voor haar uiterlijk en zo’n klein moment uit haar leven.

Per 5 vragen viel er een boekje te winnen, zodat menig senior verrijkt werd.

De hoofdprijs ging naar Elsbeth, die de meeste antwoorden goed had.

Als u de quiz, zonder de antwoorden, wilt bekijken of nog wilt naspelen met enkele collega’s: kijk hier!

Voor de quiz met de vragen en de antwoorden: kijk hier!

Na de quiz was er gelegenheid met elkaar te praten, iets te drinken, iets te eten, waarna eenieder tevreden huiswaarts ging.

Voor meer foto’s van deze middag kijk hier!

Helaas blijken er toch veel gepensioneerde ex-collega’s niet op de hoogte te zijn van onze bijeenkomsten. Daarom willen we iedereen verzoeken namen en emailadressen van gepensioneerden van wie men weet dat ze het op prijs stellen ook uitgenodigd te worden, aan ons door te sturen.

Ons emailadres is: obasenioren@gmail.com Het is voor ons niet mogelijk het allemaal te achterhalen.

We hopen jullie allemaal weer te ontmoeten op 5 februari, in de dan 100 jarige OBA van der Pek.


Laatste nieuws: Paul den Hoed (1933 – 2022) overleden. Zie voor een in memoriam bij Personalia



December 2021

Lieve OBA-senioren,

Nu de dagen zo kort zijn en alles soms zo grijs is, is het extra jammer dat we dit jaar geen reunie konden houden. Want het is nu eenmaal zo: alleen samen krijgen we corona onder de leden.

We beleven een ongekend vreemde tijd, die iets doet met ons, wat niet zo makkelijk in woorden is te vatten. En dan hebben we het hier in Europa nog zeker niet zo slecht getroffen als de mensen in andere delen van de wereld.

Soms hebben we dierbaren verloren. Of in onze nabijheid zijn mensen ziek. En als we zelf niet getroffen zijn, is er dat gevoel van gemis, van iets onwezenlijks.

Toch, we moeten doorgaan met plannen maken, met uitkijken naar de lente, de lichtpuntjes opzoeken van contact met familie, vrienden en vriendinnen als dat mogelijk is.

Onze afspraak om op 5 februari 2022 met de senioren samen te komen, laten we gewoon staan. Wie weet…Mocht het toch niet door kunnen gaan, dan laten we dat in ieder geval vóór 20 januari weten.

Het bestuur van de OBA-senioren wenst jullie mooie kerstdagen en een goed, nieuw jaar!

December 2021


Verder op de site: Deel 2 van Sonja van der Meer’s column over OBA-senior in tijden van corona!


Oproep van Frank Verbeek! Wie weet meer over dit glas-in-loodraam?

Hoi ex-collega’s, gaat het goed met jullie?

Binnenkort krijgt het fantastische glas-in-loodwerk dat lang geleden op K444 hing en daarna op P587, een plek op de Oosterdokskade. Zie foto.

Mij is gevraagd om meer uit te vissen over de maker en de geschiedenis van het geval.

Lees meer…

Dit mag je niet missen: Een interview met Annie M.G. Schmidt – november 1984


Introductie op de site

Bij het feest vanwege het 100 jarig bestaan van de Openbare Bibliotheek Amsterdam op 8 februari 2019 en de reünie op 8 februari 2020 op het Javaplein bleek dat veel oud-medewerkers van de OBA het prettig vonden om contact te houden met de organisatie en natuurlijk met de oud-collega’s.

En zo is het idee van een eigen website geboren, die nu 1 augustus 2020 van start gaat, waarop we activiteiten aankondigen, herinneringen ophalen,  ervaringen uit het “gepensioneerde” leven noteren in een column en we op de hoogte kunnen worden gehouden van het wel en wee van onze leden. Omdat de persoonlijke informatie privacy gevoelig kan zijn, denken we na over een eigen inlog voor ieder van ons.

Natuurlijk zijn bijdragen, bijvoorbeeld in de vorm van bijzondere anekdotes en foto’s van het bibliotheekwerk van harte welkom.

Wie is OBA senior?  

Na onze eerste bijeenkomsten kregen we achteraf regelmatig reacties van oud-collega’s die niet waren uitgenodigd.

Om mensen uit te kunnen nodigen voor een reünie of andere feestelijke bijeenkomst is het in de eerste plaats belangrijk een huidig adres of emailadres te hebben. Niet van iedereen was dat (nog) bekend bij de personeelsadministratie van de OBA. Gelukkig kon dit grotendeels worden opgelost met de gegevens van het pensioenfonds. Van de mensen die een pensioen krijgen via het POB en bij de OBA hebben gewerkt zijn er gegevens bekend.

Dan rest nog de delicate kwestie: Wie is  OBA senior?

OBA senioren zijn ex-collega’s die met pensioen zijn, ook als ze niet tot hun pensioen bij de  OBA hebben gewerkt.

Was je niet uitgenodigd op 8 februari op het Javaplein of ken je collega’s die wel  met pensioen zijn en onterecht geen uitnodiging hebben ontvangen?  

Laat het dan even weten met een email aan onderstaand adres:

obasenioren@gmail.com

#Laatste nieuws: op 21 maart 2024 is Riet Lokker overleden Voor een In Memoriam door Corien Tettroo kijk hier

Geef een reactie