#Laatste nieuws: op 2 september 2024 is Riet Lokker overleden. Voor een In Memoriam door Corien Tetteroo kijk hier
Beste OBA senior,
Op 23 september 2024 vindt de állereerste editie van het Grote OBA Inspiratie Festival plaats. Dan sluiten we de deuren van alle vestigingen en komen alle OBA-medewerkers samen voor een bruisend festival in OBA Oosterdok. We willen jou – als OBA senior – graag van harte uitnodigen voor de borrel. Om gezellig bij te praten en herinneringen op te halen, ook met andere OBA senioren.
MEGA Maakplaats
Voorafgaand aan de borrel ben je ook van harte welkom in de MEGA Maakplaats. In de Expo ruimte kan je vanaf 15.00 uur terecht om te ervaren hoe jongeren tegenwoordig in onze Maakplaatsen werken aan hun 21st century skills en zich voorbereiden op de banen van de toekomst.
The Smartphone Orchestra
Om 16.00 sluiten we plenair de dag af met The Smartphone Orchestra in het OBA Theater. Een innovatief en interactief sociaal experiment over de taal van emoji’s. Drukken emoji’s onze emoties eigenlijk écht goed uit? 🤔Ook hier zijn jullie van harte welkom.
Programma
15.00 – 15.30: Rondje Maakplaats (Expo ruimte)
16.00 – 16.30: SmartPhone Orchestra (OBA Theater)
16.30 – 18.00: Borrel (Entree OBA Oosterdok)
Waar: OBA Oosterdok, Oosterdokskade 143, 1011 DL Amsterdam
Wanneer: 23 september, van 15.00 tot 18.00 uur
We kijken uit naar je komst!
Feestelijke groet,
Martin Berendse
laat weten of je komt: (klik)
Laatste nieuws: op 21 maart 2024 is Ada Kaarls overleden
Voor een In Memoriam door Corrij Brands en Saskia Werkman kijk hier
Een impressie in foto’s van de reünie van zaterdag 23 maart 2024
Zaterdag 23 maart, OBA Diemen, OBA Senioren Reünie, start 14.00, einde 17.45 Programma is rond: Martin Berendse, Jaap Haag, Steven Dijk, Hans van Velzen, en jullie!
met als gastvrouw Samira El Arbaoui
Dag OBA Senior,
graag nodigen we je uit aanwezig te zijn bij de jaarlijkse OBA Senioren Reünie. We zijn van harte welkom in OBA Diemen. Deze vestiging, die wij natuurlijk gewoon ‘filiaal’ blijven noemen, is tegenwoordig gehuisvest in Theater De Omval en is met openbaar vervoer goed bereikbaar.
Het programma, presentatie Candy Duinker, ziet er als volgt uit:
14.00 Inloop met de OBA-nd 14.30 Welkom door Samira El Arbaoui, teamleider OBA Diemen, OBA Linnaeus, OBA IJburg en OBA Javaplein 14.40 Toespraak Martin Berendse, Directeur OBA 15.10 De Canon van Diemen, inleiding van Jaap Haag, medewerker Diemer Archief 15.40 Hans van Velzen (Oud-Directeur OBA) en Steven Dijk (Oud-Voorzitter Bestuur OBA en oud-Wethouder Diemen) Conference en Quiz 16.15 Borrel, napraten, hernieuwde kennismaking met elkaar 17.45 Einde
Meld je aan via obasenioren@gmail.com Bekijk onze website: oba-senioren.nl Stuur ons foto’s van bijvoorbeeld werksituaties of documenten van ’toen’.
De OBA Senioren Reünie wordt financieel nog steeds mogelijk gemaakt door de OBA
We zien jullie hopelijk op 23 maart in De Omval, OBA Diemen, Ouddiemerlaan 104, 1111 HL Diemen
Candy Duinker, Anne-Marie van de Fliert, Hans Jaspers, Hanneke Mandemaker, Sonja van der Meer, Chris Peeters en Leo Willemse
Voormalig medewerker en collega Tiny van Netten overleden.
Op 21 december j.l. overleed Tiny van Netten op de hoge leeftijd van 98 jaar.
Onder grote belangstelling vond de herdenkingsdienst plaats op dinsdag 2 januari op begraafplaats Zorgvlied.
Tiny heeft vele jaren in de bibliotheek Buitenveldert gewerkt, waar ze begon als “mevrouw”. Toen bleek dat ze ook vragen van klanten ging beantwoorden (wat niet de bedoeling was) kreeg ze het aanbod om de GO opleiding te doen. Zo werd zij bibliothecaris en kon en mocht zij als veellezer de klanten advies geven.
Op haar 65e moest zij, tegen haar zin, met pensioen. De jaren erna vulden zich toch vanzelf met oppasbaantjes, uitstapjes, betrokken blijven bij de kerk enz. Zij was in die eerste jaren weleens thuis.
Haar leven is van jongs af aan niet over rozen gegaan, maar zij sloeg zich daar goed, op eigenzinnige wijze doorheen. Bij haar op bezoek gaan, ook de laatste 3 jaar in het verzorgingshuis, was mede door haar verhalen en goede humeur interessant en gezellig. Tot op het laatst had zij de krant, de iPad en een stapel boeken van de bibliotheek binnen handbereik.
De woorden van een dochter en een kleindochter gaven een treffend beeld van Tiny.
Het was een waardig afscheid.
Tineke Snoek
In Memoriam Lida van der Schaar
In een zin: Een unieke, geweldig optimistische, hartelijke vrouw, met wie het een feest was om mee samen te werken; haar humor en haar lach gaan nooit verloren! Lida is na haar opleiding begonnen in de Molukkenstraat onder de bezielende leiding van Waldi van Eck. Nadat ze 2 kinderen had gekregen, is ze rond 1963 begonnen op filiaal Surinameplein. In eerste instantie op de dinsdagavond, maar al snel ook elke zaterdag en dat is ze tot haar 61e blijven doen, want ze wilde graag nog theaterwetenschappen gaan studeren. Haar andere liefde was namelijk de opera, waarbij ze jarenlang heeft gefigureerd. Ze genoot enorm van haar werk, vooral het helpen van de bezoekers bij het vinden van het door hen gezochte boek, was haar grote passie. Lida heeft zich jarenlang ingezet voor een goed Biografisch Register, kortweg BR. Toen er steeds meer geautomatiseerd werd en de kaartcatalogi verdwenen, heeft dat heel wat moeite en aanpassing gekost. In 1978 kwam ik als betrekkelijk ‘groentje’ op filiaal Surinameplein als filiaalhoofd werken. Lida was plaatsvervangend filiaalhoofd en daarmee voor mij een voorbeeld én grote steun! Er werkten op dat moment wel 30 mensen. Heel veel “mevrouwen”, die een of meerdere dagdelen per week de uitlening verzorgden door het betere stempelwerk te verrichten. Dat waren nog eens tijden; ’s morgens bij de koffie met elkaar de statistiek van de vorige dag leggen en zorgen, dat de boeken weer netjes in de kast kwamen. Op een bepaald moment zijn we elkaar allemaal bij de voornaam gaan noemen, dat versterkte de onderlinge band! Met enorm veel plezier denk ik terug aan die mooie jaren met ook heel woelige periodes.
De jaren 80 met de bezuinigingen, de creativiteit, die we aan de dag legden om ons protest luister bij te zetten: “Help, uw bibliotheek verzuipt”. Met een boek op ons hoofd en toepasselijke teksten daarop naar “Het Lieverdje”op het Spui. En natuurlijk de vele feestjes, vooral met Sinterklaas! Normaal gesproken was Lida de drijvende kracht achter het organiseren van feesten en partijen, maar één keer hadden we haar tuk. Bij het lootjes trekken hadden wij allemaal een lootje voor Lida, zonder dat zij het in de gaten had. Ze werd overladen met gedichten, surprises en cadeautjes, totaal verbaasd was ze, dat ze er niets van had gemerkt. En niet te vergeten alle afscheidsrituelen; niemand kon met stille trom vertrekken. SP kreeg de primeur met de “Plessey” pen, het eerste gemechaniseerde systeem in de stad. Later gingen we de strijd aan met het automatiseringssysteem van GEAC, samen met filiaal Buitenveldert. Een hele uitdaging, die Lida onvermoeibaar en met veerkracht aanging. Naast het samen werken, hebben Lida en ik ook een aantal keer samen aan grote koorprojecten deelgenomen. De Stempelbent, een 1000-koppig koor in het Concertgebouw onder leiding van Jan Kortie met o.a. een vijfstemmige versie van “The Bohemian Rhapsody”, 1000 Stemmen in Carré met mensen uit de hele stad. Lida zit voor altijd in mijn hart en ik ben blij, dat ze me af en toe in een droom nog eens opzoekt!
Hanneke Maassen
Veertig fitte OBA Senioren in Molenwijk
Daar waren ze weer, de mij zo vertrouwde ex-medewerkers van de Openbare Leeszaal en Bibliotheek Amsterdam, nu bekend als OBA. Alsof ze niet al jaren uit de bibliotheek waren! De oudste is pas 88, de jongste, die net komt kijken 65. Al voor de aanvangstijd, drie uur, schuifelden, wipten of liepen ze ongeduldig het prachtig vernieuwde filiaal, pardon: vestiging Molenwijk binnen.
Op het programma stond, naast het welkom door Candy Duinker, het optreden van de OBA-nd en de traditionele hoe staat het met de OBA door directeur Martin Berendse, ook het voorlezen van een column door Sonja van der Meer, plus een verrassing.
Die verrassing was een verhaal door voormalig stadsecoloog Remco Daalder, maar ja, die is herstellende van een heupoperatie, dus die was er niet. Nog meer verrassingen: Candy zelf is niet bij machte (zware hoestbuien) om aanwezig te zijn, en ook een welkom door de teamleider van Molenwijk is door ziekte niet mogelijk. Nog een onaangename verrassing: Helen Geertman, met wie we alle afspraken hebben gemaakt, samen met Najat Rihm, is ‘s nachts niet helemaal goed geworden. Maar toch: er is koffie, thee, er is water, fris, wijn en bier bij binnenkomst en later staan er heerlijke hapjes klaar.
De OBA-nd (Lex Meijer, Hans Noordermeer en ikzelf) begint uit het niets in de hitte met het verkoelende Ritme van de regen en geeft na Dans nog eenmaal met mij het woord aan Martin. Die schetst ons een mooie toekomst, zoals directeuren dat al jaren kunnen. Maar hij laat ons ook nadenken over drie medewerkers die het afgelopen jaar zijn overleden: Astrid Laarman, Gert Elders en Ben Gratz.
Tijdens zo’n toespraak word ik door tegenstrijdige gevoelens overvallen: om me heen zie ik de mensen met wie ik vroeger zoveel zaken van de OBA/OLB heb aangepakt en ik wil dat onmiddellijk weer gaan doen. Maar gelukkig denk ik ook: héérlijk, daar hoef ik me niet meer druk om te maken! En er zijn vast wel net zulke goede medewerkers om de huidige problemen aan te pakken, op te lossen.
Daarna zingt de OBA-nd min of meer opgewekt door: Ik heb genoeg van jou (niet persoonlijk bedoeld), World without love, Daydream, en het duet van Hans en Leo Girl from the North Country, Leonard Cohens aangrijpende Dance me to the end of love en we sluiten af met de volstrekte onzin van het Cocktail Trio: Kangoeroe-eiland. Sommigen overwinnen hun plaatsvervangende schaamte en zingen mee.
Dan de helaas grotendeels onverstaanbare column van Sonja. Foutje van de organisatie, want er was wel degelijk een geluidsinstallatie aanwezig. Maar de column komt op de website (hier onder de foto-impressie)! Hij is er goed genoeg voor, met verwijzingen naar grensoverschrijdend gedrag, vroeger. Geen beschuldigingen maar verwijzingen!
En dan is het tijd om de banden van lang, minder lang en kort geleden aan te halen, het traditionele hoogtepunt van elke OBA Senioren Reünie.
Het blijft fijn om te zien hoe iedereen met in elkaar in gesprek gaat, want gek genoeg kent lang niet iedereen elkaar. Veel mensen kwamen ‘vroeger’ niet vaak van hun werkplek af. En anderen, uit hoofde van hun functie, juist weer wel: wat was de Boekbespreking toch een geweldig bindend element, en de voorbereiding daarop! Kijk maar eens naar de foto’s van De Laatste Boekbespreking uit 1991 op onze website. Dat soort foto’s, van werksituaties, daar zijn we naar op zoek. Stuur ze ons op!
Om 18.00 is alles wel zo’n beetje op, staan de eerste belbussen voor de deur en nemen we afscheid van elkaar: “Je komt volgend jaar toch ook weer?”
Ik kan maar één conclusie trekken: op naar de volgende OBA Senioren Reünie, in het ook al vernieuwde Diemen, voorjaar 2024.
Leo Willemse, 8 juli 2023
Hieronder een foto-impressie van de reünie van zaterdag 8 juli 2023
Hieronder de column zoals uitgesproken door Sonja van der Meer tijdens de reünie
Lieve bibliotheek-senioren, lieve mede-ouden van dagen,
Ik heb de eer, in mijn nadagen, jullie iets voor te mogen lezen. Om het mijzelf makkelijk te maken, plukte ik hier en daar enkele woorden uit wat mooie liedjes. Liever stond ik hier natuurlijk niet, en wou maar dat ik wat anders was, bijv. een bloemetjes gordijn. Maar mijn spiegelbeeld vertelt iets anders. Is het waar, ben ik 72, en hoe moet dat dan met mij?
Heel ver vooruit te kijken valt er niet meer, dus dan maar een terugblik op enkele facetten van het mooie vak dat ik bijna 40 jaar mocht beoefenen en dat in essentie ook nooit veranderd is: de medemensch voorzien van geestverruimende middelen.
En dat alles bij de OB in onze mooie stad Amsterdam, onze Oude Wolf, waar menigeen z’n hart bevrijdt door schaamteloos te vloeken. Vloeken, in gedachten, dat deed ik ook weleens, vanwege, zoals we het nu noemen, grensoverschrijdend gedrag waar sommigen van ons mee geconfronteerd werden, gepaard gaande met intimidatie, dwang, ziek makend machtsmisbruik en derving van broodnodige inkomsten.
Het is al lang verleden tijd, maar het gevolg was wel dat je geen zin had om op te staan, om met je grote blote voeten naar je leidinggevende te gaan, die niet te stuiten was in het vertellen van wie hier de leidinggevende was. Maar ja, die grote voeten brachten je ook naar je klanten, onder wie zoveel kinderen die op je rekenden, dus dan was je toch al weer onderweg.
Grensoverschrijdend gedrag, het komt ons nu zo hopeloos ouderwets voor. Althans dat hoop ik.
Terugdenkend vroeg ik me af of ook die bijzondere cursussen en testen waaraan m.n. de medewerkers front-office deel moesten nemen, nog in dezelfde vorm worden aangeboden, die als doel hadden de medewerker mee te nemen in de vaart van het Beleid. Of zouden die cursussen ook zijn achterhaald? Ik herinner mij een cursusleidster die met een grote gevulde boodschappentas aan kwam zetten. Daar kwamen heel veel feesthoedjes uit, bijv. een geel hoedje voor wie alles van de zonnige kant bekeek, en een zwart hoedje voor degene die overal beren op de weg zag. Met de boodschap: ieder van ons past één hoedje, maar al die hoedjes bij elkaar vormen een prachtig team. Leerzaam, want zo had ik er nog nooit tegenaan gekeken. Leerzaam ook wat betreft het denken in een organisatie over de manier waarop het personeel geïnspireerd diende te worden.
De leukste test, tevens de laatste die ik mocht ondergaan, was de kubustest. Stel je voor: een doorzichtige kubus, bijeengehouden door gekleurde staafjes, met daarin een stokje met een rood bolletje erop. Alle gekheid op een stokje, zou je denken. Maar nee: afhankelijk van de plaats in die kubus werd er van alles duidelijk over jou. Er werden 3 dingen gemeten: 1 Attachement, 2 Exploratie en 3 het allergekste: dinges, eh, maturariteit, o nee, maturiteit, en dat dan in complexiteit, en daaraan verbonden zelfexpressiviteit en/of integrativiteit. Heb ie ‘m?
Nou ja, na afloop van de test legde een vriendelijke dame uit wat jouw plaats van het stokje in de kubus beduidde. Over de uitslag mocht niet met de collega’s gepraat worden. Jammer, want ik was benieuwd hoe het met ieders maturidinges was gesteld. Bij jullie kan ik dat ook niet zo goed inschatten. Bij de uitleg stond trouwens nadrukkelijk vermeld dat het ontwikkelen van ideeën niet hetzelfde is als aan die ideeën verdienen, om tot een goed resultaat te komen is de juiste verhouding van verschillende bijdragen vereist- waarvan elke bijdrage even belangrijk is. Hetgeen bij mij de gedachte deed opkomen dat het wenselijk zou zijn dan ook de salarissen gelijk te trekken, immers: iedereen werkt naar vermogen even hard. Maar zover moest ik nou ook weer niet doordenken, dat was niet de bedoeling van deze test. Als extraatje kreeg ik nog de boodschap mee dat ik over een helicopterview beschikte. Maar die wou ik niet, dan zie je niets meer van wat er speelt, of je zou een heel dure bril aan moeten schaffen.
Weer thuis vertelde ik dat ik behept was met maturiteit en een helicopterview. De reactie was: Goh! Maar wat eten we vanavond?
Och, er is zoveel, zoveel noemenswaardigs om het nog eens over te hebben. Juist nu wij op leeftijd zijn, en steeds maar nog bejaarder worden.
Maar ik hoor een stem: Hoe zal ik u ontvangen, met koffie of met thee? Maar een ander drankje kan natuurlijk ook, in deze mooie vestiging, waar ons aller Meltem Tamzok nog pas vorig jaar werd uitgeroepen tot Nationale Buurheld van het jaar, vanwege haar verbindende rol in de Molenwijk. Hier, in Noord, aan de Zonzij van het IJ.
Dank jullie wel dat jullie even naar mij hebt willen luisteren.
Kom naar de OBA Senioren Reünie in OBA Molenwijk 8 juli 2023!
Al honderd jaar zijn er bibliotheken in Amsterdam-Noord. De eerste opende haar deuren in 1923 aan het Meidoornplein. De laatste was Molenwijk in 1972 en die vestiging is zojuist helemaal vernieuwd en wordt heropend op 11 mei. Een betere plek voor deze OBA Senioren Reünie is er niet!
Namens de OBA en het OBA Senioren Bestuur nodigen we je dan ook van harte uit om op zaterdag 8 juli, vanaf 15.00 (inloop) tot 19.00 naar deze prachtige bibliotheek te komen.
Uiteraard is elkaar zien en spreken het allerbelangrijkste onderdeel, maar er is ook een programma met muziek, toespraken en het bekijken van de vernieuwde vestiging.
Programma
15.00 inloop met koffie/thee
15.30 welkom door Candy Duinker (OBA Senioren) waarna de OBA-band liedjes zingt die de mensen pakken
16.00 welkom door Meliha Koyluoglu, teamleider Noord en Martin Berendse, directeur OBA
16.20 verrassing
16.50 column Sonja van der Meer (OBA Senioren)
17.00 aangeklede borrel
19.00 einde
Aanmelden graag door een mail te sturen naar obasenioren@gmail.com
OBA Molenwijk is goed bereikbaar met het OV. Vanaf de twee metrostations in Noord gaan de bussen 35, 36, 37 en 38 naar halte Molenwijk Winkelcentrum
Tot 8 juli!
Hartelijke groet OBA Senioren Bestuur
Candy Duinker, Hans Jaspers, Chris Peeters, Leo Willemse, Sonja van der Meer, Hanneke Mandemaker
26 December 2022 – Een nieuwe column van Sonja van der Meer
Een eindejaarsverhaal
En het geschiedde zo rond 25 december 2022 dat enkele wezens zich rond een vuurtje verzameld hadden, om de toestand van de wereld te bespreken. Initiatiefnemers voor deze gewichtige bijeenkomst waren Piet en Sint.
Gewetensvol hadden ze nagedacht over wie uit te nodigen voor deze samenscholing.
Sint Maarten? Nee, die was nog te gierig om zijn hele mantel aan een bedelaar af te staan.
Vadertje Tijd? Ze zagen hem net aankomen, maar voor ze hem konden roepen was ie alweer voorbij.
De Kerstman? Nee, van die opgeblazen bol.com-patjepeeer met zn domme joho-geblaat moesten ze niks hebben.
Wel hadden de rendieren zich gemeld: Rudolf, Riekje, Romana en Roderick, aangezien ze het echt niet meer trokken om dat stuk onbenul te trekken.
‘Wacht eens’, zei Romana, ‘er was toch ook rond deze tijd, lang geleden, een kindeke geboren? Zullen we z’n vader en moeder uitnodigen?’
‘Z’n vader’, zei Piet, ‘lijkt me niet zo geschikt. Een nogal conservatief en wraakzuchtig iemand. Bovendien zadelde hij Maria, via slinkse wegen, op met een kindje waar ze zelf niet om had gevraagd.’
‘Allah dan?’ opperde Roderick.
‘Over Allah’, antwoordde Riekje, ‘hoorde ik dat hij net zo streng is als God, en bovendien vond hij het prima dat zijn profeet Mohammed trouwde met een jong meisje, Aisja, die daar niets over in te brengen had.’
‘Wat erg!’ zei Sint. ‘Maar laten we dan in elk geval Maria en Aisja uitnodigen!’
“Kan niet’, zei Riekje. ‘Die zijn samen postuum naar Me too om hun verhaal te vertellen.’
‘Boeddha dan? ‘opperde Rudolf. ‘Misschien dat die voor war Verlichting kan zorgen?’
Nu hadden zelfs Piet en Sint een minder mooi karaktertrekje: ze konden het niet uitstaan dat waar je ook keek, er overal Boeddhabeeldjes stonden. Maar Sint- en Pietbeeldjes, gezellig op de vensterbank of in het voortuintje? Nergens! Dat wilden ze natuurlijk niet zeggen, dus gooiden ze het op de Verlichting: ‘Jullie weten toch dat er een energiecrisis is? Dus nee, geen extra Verlichting, Boeddha kan nu echt niet!’
Ondertussen had ook de Paashaas zich bij hen gevoegd. ‘Wie ben jij en wat doe je zoal?’ vroeg Riekje. ‘Ik ben de Paashaas en eh.. ik doe iets met eieren. In een mandje.’, zei de Paashaas een beetje verlegen.
Daar was iedereen even stil van. Deze stilte werd doorbroken door het lawaai van een valpartij, veroorzaakt door Jezus, die uit de Hemel was nedergedaald.
Hij sprak ende zeide: ‘Ik verdom het nog langer aan de rechterhand van mijn dominante reactionaire vader te zitten. Ik ga voor Vrede. En Liefde { hierbij keek hij steels naar Riekje). Ik sluit me bij jullie aan, want ik begrijp dat jullie de wereld mooier willen maken, zoals trouwens zoveel wezens hier op aarde. Dus laten we de klimaatcrisis te lijf gaan, racisme verbannen, zorgen dat de lhbtq-gemeenschap niet meer gediscrimineerd wordt, laten we het geld van de rijken afnemen en eerlijk verdelen ( want ieder wil bread and roses too), liefdadigheid moet niet meer nodig zijn, laten we oorlog en onderdrukking beëindigen, waar ook ter wereld. En daarbij een mooi muziekje op zijn tijd.”
‘En eh’ vroeg de Paashaas, ‘gaan we ook aardig tegen elkaar doen?’
‘Dat zeker!’ vond Ramona, ‘maar ik pleit ook voor een radicale revolutie! Geweldloos natuurlijk.’
‘Maar hoe dan?’ vroeg Sint.
‘Eerst koffie’ , stelde Rudolf voor, ‘koffie verdiept het inzicht.’
En ja hoor, na de koffie kwam de Paashaas met een subliem idee: ‘ Als we nou eens naar de OBA gaan? Daar staan zoveel boeken waarin op al die vragen wel een antwoord te vinden moet zijn. En je wordt er geholpen door zulk lief personeel!’
Zo geschiedde. De antwoorden kwamen, praktische antwoorden vanuit de non-fictie, inspirerende antwoorden vanuit de fictie.
Er was nog één vraag over, maar daar waren ze nu niet naar op zoek. Die éne, allerlaatste vraag, daar is geen antwoord op te vinden.
‘Laten we eerst de boel hier op aarde maar een beetje op orde brengen’, zeide Jezus.
En terwijl hij dat zeide, verscheen er een prachtige regenboog waarin zich de woorden vormden:
VOOR JULLIE ALLEMAAL EEN GOED 2023!
Sonja van der Meer, 26 december 2022
Impressie van een mooie middag
Een verslag van de reünie van zaterdag 11 juni 2022, OBA Mercatorplein
door Sonja van der Meer
Na bijna twee en een half jaar was het tot onze vreugde weer mogelijk: een reünie van de OBA-senioren. Daar kwamen ze, in grote getale, in 45 Shades of Grey, en wat kleurtjes hier en daar.
‘Wat drijft die mensen toch’, zou je kunnen denken, ‘om het na hun pensionering niet gewoon te houden bij het zitten achter en verzorgen der geraniums?’
Er is een simpel antwoord: wie voor de OBA heeft gewerkt, blijft zich verbonden voelen. En hoe fijn is het dan de kans te krijgen ex-collega’s weer te zien, te spreken, naar elkaars verhalen te luisteren.
De ontvangst in MPL was hartelijk, er was alles aan gedaan om de senioren een mooie middag te bezorgen. Elise Overing heette ons welkom en vertelde iets over MPL, waarbij ze het belang van digitalisering in m.n. deze vestiging noemde.
Daarna liet Martin Berendse ons weten dat de bibliotheek tegenwoordig, mede veroorzaakt door de coronacrisis, officieel door de regering tot essentieel voor de burger is bevorderd. Dat wisten wij natuurlijk allang, dat de bibliotheek essentieel is, maar de regering was toch mooi een tijdje in de war of de nagelstudio’s niet veel belangrijker waren.
En ook: de OBA valt tegenwoordig bij de gemeente niet meer onder cultuur, maar onder onderwijs.
Beide zaken kunnen ervoor zorgen dat het geldstroompje naar de bibliotheek beter gewaarborgd blijft. De bibliotheek die op de Zuidas zou verrijzen, is geschrapt om ruimte te bieden aan zo’n biblotheek in Zuid-Oost.
Vervolgens bleek Hans van Velzen een mooie quiz voor de senioren gemaakt te hebben. Natuurlijk zat ik te wachten op het moment dat onvermijdelijk Simon Vestdijk ter sprake zou komen. Voor mij verrassend: dat gebeurde bij de vraag: ‘Hoe heette de Joodse medewerkster die na de oorlog weer terugkwam?’
Het ging om Celine Polak, ontslagen door Annie Gebhard op last van de Duitsers, toen de OBA ervoor koos geen nobel bedrijf te willen zijn.
Celine kon onderduiken en keerde twee maanden na de oorlog terug. Er werd geen aandacht aan geschonken. Op haar personeelskaart stond alleen: Teruggekomen op 1 juli 1945 op een salaris van 210, 83 per maand.
Ze komt voor in de roman van Vestdijk: ‘De redding van Fré Bolderhey’ (1946). Ik las het na en vond het toch jammer, die vreemde aandacht voor haar uiterlijk en zo’n klein moment uit haar leven.
Per 5 vragen viel er een boekje te winnen, zodat menig senior verrijkt werd.
De hoofdprijs ging naar Elsbeth, die de meeste antwoorden goed had.
Als u de quiz, zonder de antwoorden, wilt bekijken of nog wilt naspelen met enkele collega’s: kijk hier!
Voor de quiz met de vragen en de antwoorden: kijk hier!
Na de quiz was er gelegenheid met elkaar te praten, iets te drinken, iets te eten, waarna eenieder tevreden huiswaarts ging.
Voor meer foto’s van deze middag kijk hier!
Helaas blijken er toch veel gepensioneerde ex-collega’s niet op de hoogte te zijn van onze bijeenkomsten. Daarom willen we iedereen verzoeken namen en emailadressen van gepensioneerden van wie men weet dat ze het op prijs stellen ook uitgenodigd te worden, aan ons door te sturen.
Ons emailadres is: obasenioren@gmail.com Het is voor ons niet mogelijk het allemaal te achterhalen.
We hopen jullie allemaal weer te ontmoeten op 5 februari, in de dan 100 jarige OBA van der Pek.
Laatste nieuws: Paul den Hoed (1933 – 2022) overleden. Zie voor een in memoriam bij Personalia
December 2021
Lieve OBA-senioren,
Nu de dagen zo kort zijn en alles soms zo grijs is, is het extra jammer dat we dit jaar geen reunie konden houden. Want het is nu eenmaal zo: alleen samen krijgen we corona onder de leden.
We beleven een ongekend vreemde tijd, die iets doet met ons, wat niet zo makkelijk in woorden is te vatten. En dan hebben we het hier in Europa nog zeker niet zo slecht getroffen als de mensen in andere delen van de wereld.
Soms hebben we dierbaren verloren. Of in onze nabijheid zijn mensen ziek. En als we zelf niet getroffen zijn, is er dat gevoel van gemis, van iets onwezenlijks.
Toch, we moeten doorgaan met plannen maken, met uitkijken naar de lente, de lichtpuntjes opzoeken van contact met familie, vrienden en vriendinnen als dat mogelijk is.
Onze afspraak om op 5 februari 2022 met de senioren samen te komen, laten we gewoon staan. Wie weet…Mocht het toch niet door kunnen gaan, dan laten we dat in ieder geval vóór 20 januari weten.
Het bestuur van de OBA-senioren wenst jullie mooie kerstdagen en een goed, nieuw jaar!
December 2021
Verder op de site: Deel 2 van Sonja van der Meer’s column over OBA-senior in tijden van corona!
Oproep van Frank Verbeek! Wie weet meer over dit glas-in-loodraam?
Hoi ex-collega’s, gaat het goed met jullie?
Binnenkort krijgt het fantastische glas-in-loodwerk dat lang geleden op K444 hing en daarna op P587, een plek op de Oosterdokskade. Zie foto.
Mij is gevraagd om meer uit te vissen over de maker en de geschiedenis van het geval.
Nog niet heb ik ontdekt of het er vanaf het begin heeft gehangen, óf dat het van de een of andere gemeentelijke instelling afkomstig is, bijvoorbeeld de Universiteitsbibliotheek (let op de uil met de drie kruisjes). Het OBA-archief heeft me niet verder geholpen.
In de bieb zitten we niet alleen met corona maar ook met een grote reorganisatie. De een kan er wat beter mee overweg dan de ander, maar ik geloof dat we elkaar wel een beetje proberen te helpen hiermee.
Ja, dat glas-in-lood in het Amsterdams Lyceum is uit dezelfde tijd. Samenwerking van Richard Roland Holst en Willem Bogtman. Zij hebben ook het oude Stadhuis gedaan.
Maar die zijn het niet!
De maker van het glas in de OBA was zeer waarschijnlijk Ad Grimmon. Hij werkte als anonieme “architect-intérieur” voor Publieke Werken in de jaren ’10 tot ’30. PW was een belangrijke aanjager van de Amsterdamse School. Grimmons raam past daar ook perfect in, al is het tegelijk ongewoon expressief te noemen
Ik heb hierover gesproken met Cilly Jansen, familie van Grimmon die ook een website over hem beheert en ook met Frans van Burkom, een kunsthistoricus die ALLES weet.
Een mooi verhaal is zich aan het ontvouwen, dat beslist bij de onthulling moet worden verteld.
Op stilistische grond kan het vrij nauwkeurig worden geplaatst in de jaren rond 1919.
Problematisch blijft de vraag of het vanaf 1919 op K444 heeft gehangen. Kunnen jullie je het herinneren van de jaren ’70 of ’80? Op 1 hoog dacht ik. Heel vaag. En na 1985 op de Prinsengracht, nadat 444 was afgestoten.
We (Frans, Cilly en ik) hebben alledrie het gevoel dat het niet voor de OBA is gemaakt, en dus eerst ergens anders heeft gehangen. Gezien uil en wapen wél in een andere Amsterdamse gemeentelijke bibliotheek, universiteitsgebouw oid.
Jan Scholte had eens gehoord dat de Gemeente het ooit aan de OBA heeft geschonken.Maar wanneer dan? En waarom? En waar vandaan? De Jaarverslagen geven geen informatie (heb ze nu bijna allemaal gelezen).
Daarom hoop ik dat wellicht een zeer bejaarde ex-werkne/em/st/er zich iets herinnert, als hij of zij het op de seniorenwebsite ziet staan.
Bedankt alvast! Mocht er nieuws zijn, dan laat ik het weten.
groetjes
Frank (franklyck@gmail.com)
Dit mag je niet missen: Een interview met Annie M.G. Schmidt – november 1984
Introductie op de site
Bij het feest vanwege het 100 jarig bestaan van de Openbare Bibliotheek Amsterdam op 8 februari 2019 en de reünie op 8 februari 2020 op het Javaplein bleek dat veel oud-medewerkers van de OBA het prettig vonden om contact te houden met de organisatie en natuurlijk met de oud-collega’s.
En zo is het idee van een eigen website geboren, die nu 1 augustus 2020 van start gaat, waarop we activiteiten aankondigen, herinneringen ophalen, ervaringen uit het “gepensioneerde” leven noteren in een column en we op de hoogte kunnen worden gehouden van het wel en wee van onze leden. Omdat de persoonlijke informatie privacy gevoelig kan zijn, denken we na over een eigen inlog voor ieder van ons.
Natuurlijk zijn bijdragen, bijvoorbeeld in de vorm van bijzondere anekdotes en foto’s van het bibliotheekwerk van harte welkom.
Wie is OBA senior?
Na onze eerste bijeenkomsten kregen we achteraf regelmatig reacties van oud-collega’s die niet waren uitgenodigd.
Om mensen uit te kunnen nodigen voor een reünie of andere feestelijke bijeenkomst is het in de eerste plaats belangrijk een huidig adres of emailadres te hebben. Niet van iedereen was dat (nog) bekend bij de personeelsadministratie van de OBA. Gelukkig kon dit grotendeels worden opgelost met de gegevens van het pensioenfonds. Van de mensen die een pensioen krijgen via het POB en bij de OBA hebben gewerkt zijn er gegevens bekend.
Dan rest nog de delicate kwestie: Wie is OBA senior?
OBA senioren zijn ex-collega’s die met pensioen zijn, ook als ze niet tot hun pensioen bij de OBA hebben gewerkt.
Was je niet uitgenodigd op 8 februari op het Javaplein of ken je collega’s die wel met pensioen zijn en onterecht geen uitnodiging hebben ontvangen?
Laat het dan even weten met een email aan onderstaand adres:
#Laatste nieuws: op 21 maart 2024 is Riet Lokker overleden Voor een In Memoriam door Corien Tettroo kijk hier